Στην αρχαία Αθήνα, είθισται οι θεατρικές παραστάσεις να που δίδονταν στο θέατρο του Διονύσου να επιχορηγούνται από τους εύπορους πολίτες, οι οποίοι ονομάζονταν χορηγοί. Κάθε χρόνο ο χορηγός της καλύτερης παράστασης βραβεύονταν από την πόλη. Το 334 π.Χ. ο Λυσικράτης κέρδισε το χορηγικό βραβείο και αποφάσισε να κατασκευάσει ένα μνημείο που θα το στέγαζε και θα θύμιζε τη νίκη του.
Το μνημείο αυτό γνωστό και σαν Φανάρι του Διογένη βρίσκεται στην Πλάκα στην αρχαία οδό τριπόδων και είναι το καλύτερα σωζόμενο παράδειγμα χορηγικού μνημείου. Μέχρι σήμερα αποτελεί το κέντρο του ενδιαφέροντος της ομώνυμης πλατείας. Είναι ένα κυκλικό οικοδόμημα, κατασκευασμένο πάνω σε τετραγωνικό βάθρο από πωρόλιθο (πλευράς 2,93 μ.) με έξι κορινθιακούς κίονες από πεντελικό μάρμαρο και είναι ένα από τα πρώτα αρχιτεκτονικά δημιουργήματα κορινθιακού ρυθμού στην Αθήνα.
Η κατασκευή του χορηγικού μνημείου από τον Λυσικράτη ήταν μόνο η αρχή της πολυτάραχης ιστορίας του.
Το 1669 το μνημείο αγοράστηκε από τους Καπουτσίνους μοναχούς, οι οποίοι ίδρυσαν στο σημείο αυτό ένα μοναστήρι. Συμπεριέλαβαν στις εγκαταστάσεις τους και το αρχαίο αυτό μνημείο, το οποίο μετέτρεψαν σε αναγνωστήριο και βιβλιοθήκη. Αξίζει να σημειωθεί ότι στη μονή αυτή φιλοξενήθηκε ο Λόρδος Μπάιρον κατά τη διάρκεια της δεύτερης επίσκεψής του στην Αθήνα, ενώ στον κήπο στον κήπο του μοναστηριού πραγματοποιήθηκε η πρώτη καλλιέργεια ντομάτας το 1818. Το μνημείο υπέστη σοβαρές ζημιές την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης. Η αναστήλωσή του ξεκίνησε το 1876 και περατώθηκε το 1892.