Το χωριό Λεοντάρι βρίσκεται σε απόσταση 12 χλμ. από τη Μεγαλόπολη. Είναι ένα ιστορικό χωριό της επαρχίας της Μεγαλόπολης, το οποίο αποτελεί και έδρα του δήμου Φαλαισίας.

Στο Λεοντάρι θα δείτε αξιόλογες βυζαντινές εκκλησίες. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει ο ναός των Αγίων Αποστόλων, ο οποίος χρονολογείται από τον 14ο αιώνα και βρίσκεται στην κεντρική πλατεία του χωριού.

Για την ιστορία αναφέρουμε ότι η περιοχή ανήκε σε μια από τις σημαντικότερες φράγκικες βαρονίες της Πελοποννήσου και ονομαζόταν Βελιγοστή. Δίπλα στο χωριό και πάνω στον παρακείμενο λόφο υπάρχουν τα ερείπια μεσαιωνικού κάστρου χτισμένου από τους Φράγκους. Η στρατηγική του θέση ανέδειξε το Λεοντάρι την περίοδο της φραγκοκρατίας σε εμπορικό και διοικητικό κέντρο όλης της περιοχής.
Το Λεοντάρι αναπτύχθηκε ραγδαία μετά από την καταστροφή της Βελιγοστής. Μάλιστα, από το 1300 μέχρι το 1391 αποτελούσε την έδρα των δεσποτών του Μοριά. Το 1391 καταλήφθηκε από τους Τούρκους υπό τον Εβρενόζ Πασά. Σύντομα όμως οι Τούρκοι έφυγαν και το Λεοντάρι επανήλθε στους Βυζαντινούς.
Το 1786 το Λεοντάρι γίνεται προσωρινή πρωτεύουσα του Μοριά και εγκαθίσταται σε αυτό για λίγους μήνες ο Βαλής του Μοριά μετά την αναχώρησή του από το Ναύπλιο. Κατόπιν έφυγε από το Λεοντάρι και εγκαταστάθηκε στην μικρή τότε Τριπολιτσά.
Το 1811 η περιοχή του Λεονταρίου είχε 600 χριστιανικές και 150 τούρκικες οικογένειες. Κατά την κύρηξη της Επανάστασης του 1821, πρωτοστάτησε η κόρη του δολοφονημένου από τους Τούρκους αρματωλού Κώστα Ζαχαριά, Κωνσταντίνα Ζαχαριά, η οποία ύψωσε την επαναστατική σημαία, σκότωσε τον Τούρκο διοικητή και έβαλε φωτιά στο σπίτι του, έκαψε τα τζαμιά και ξεσήκωσε τους κατοίκους στην επανάσταση.
Στην περιοχή του Λεονταρίου έδρασε επίσης ο Νικηταράς (Νικήτας Σταματελόπουλος).