Η Σκύρος έχει παράδοση στην αγγειοπλαστική, τη ξυλογλυπτική και την υφαντική τέχνη. Οι τέχνες αυτές – σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση – δημιουργήθηκαν στο νησί από ανάγκη. Πώς;
Τα παλιά χρόνια οι Σκυριανοί ζούσαν με το φόβο των πειρατών. Έτσι, κατοικούσαν σ’ ένα περιορισμένο χώρο, στον οικισμό που απλώνονταν πάνω στο λόφο και τα σπίτια τους έμοιαζαν με πέτρινο κύβο. Μέσα λοιπόν σ’ αυτά τα μικρά σπίτια έπρεπε να ζήσει όλη η οικογένεια. Οι Σκυριανοί που είναι εφευρετικοί άνθρωποι, διαρρύθμισαν έτσι τα σπίτια τους ώστε να χωράνε όλα (σαλόνι, κρεβατοκάμαρα, αποθήκη και κουζίνα) σε λίγα τετραγωνικά. Και λόγο έλλειψης χώρου σχεδόν ολόκληρο το νοικοκυριό έπρεπε να εκτίθενται στους τοίχους. Πιάτα, κατσαρόλες, ταψιά, όλα σε κοινή θέα. Αφού λοιπόν εκ των πραγμάτων το νοικοκυριό αποτελούσε αξιοθέατο έπρεπε και να ξεχωρίζει.
Γι’ αυτό και στο νησί αναπτύχθηκε η αγγειοπλαστική, η ξυλογλυπτική, η χαλκουργία και η υφαντική τέχνη. Τα περίφημα σκυριανά πιάτα, τα χειροποίητα μικροκαμωμένα έπιπλα και τα κεντήματα με τα αυστηρά γεωμετρικά σχέδια είναι η κληρονομιά που παραλαμβάνουν οι νεότεροι και που καλούνται να συνεχίσουν.
Η θεματογραφία τους είναι εμπνευσμένη από τη φύση. Υπάρχουν όμως και κάποια θέματα που συναντάμε μόνο στη Σκυριανή τέχνη. Όπως, τσαλαπετεινός, το καράβι και ο όρκος, το κέντημα με τα αυστηρά γεωμετρικά σχέδια που η εκτέλεσή του είναι ιδιαίτερα περίπλοκη και δύσκολη.