Η Πάτμος, το ιερό νησί της Ορθοδοξίας έχει να επιδείξει μια λαμπρή ιστορική διαδρομή που χάνεται στα βάθη των αιώνων. Στο νησί έχουν βρεθεί ίχνη κατοίκησης της Προϊστορικής Περιόδου.
Για τους πρώτους κατοίκους του νησιού οι πληροφορίες είναι ελάχιστες. Η Πάτμος κατοικήθηκε από Δωριείς και αργότερα από Ίωνες.
Από τον 4ο έως τον 6ο π.Χ. αιώνα το νησί γνώρισε άνθηση, όπως φαίνεται και από τα ερείπια της Ακρόπολης στο λόφο Καστέλι. Το νησί τότε ονομαζόταν Πάτνος.
Στα χρόνια της Ρωμαϊκής κυριαρχίας το νησί γίνεται τόπος εξορίας.
Ο αυτοκράτορας Δομιτιανός εξόρισε εκεί το 95 π.Χ. τον Άγιο Ιωάννη. Τότε γράφτηκε η λαμπρότερη σελίδα της ιστορίας της Πάτμου. Κατά τη διάρκεια της εξορίας του έγραψε το Θεόπνευστο έργο του, την Αποκάλυψη.
Από τότε η Πάτμος μετατράπηκε σε τόπο προσκυνήματος, καθώς χριστιανοί απ’ όλο τον κόσμο την επισκέπτονταν για να γνωρίσουν τον τόπο στον οποίο ο Άγιος Ιωάννης έγραψε το πιο αμφιλεγόμενο βιβλίο της Ορθοδοξίας.
Το 1088 ο μοναχός και μετέπειτα Όσιος Χριστόδουλος, ζητά και του παραχωρείται ολόκληρο το νησί, από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Κομνηνό Α’ και ιδρύει την ιερά μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου.
Το 1207 η Πάτμος πέρασε στην κυριαρχία των Ενετών και αποτέλεσε τμήμα του Δουκάτου της Νάξου.
Το 1537 οι Τούρκοι κυριαρχούν στη Πάτμο.
Το 1713 ιδρύεται η Πατμιάδα Σχολή, στην οποία φοίτησαν πολλές επιφανείς προσωπικότητες.
Το 1821 συμμετέχει στην Επανάσταση αλλά όπως και τα Δωδεκάνησα παραμένει υπό Τουρκική κατοχή.
Το 1912 που οι Ιταλοί κατέλαβαν τα Δωδεκάνησα.
Το 1948 η Πάτμος ενσωματώθηκε με την Ελλάδα.
Το 1981 με ειδικό νόμο στη Βουλή των Ελλήνων η Πάτμος χαρακτηρίζεται Ιερό νησί.
Το 1999 η Πάτμος συμπεριλαμβάνεται στα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.