Τόπος μικρός μεγεθυμένος μονάχα από το φως του, τη θάλασσα και τους υπέροχους απάτητους γκρεμούς του. Σίκινος, μια κουκίδα σκόνης ή αλμύρας των Κυκλάδων. Ο τόπος δεν είναι τουριστικός προορισμός για τους πολλούς, αλλά τόπος για εκείνους που θέλουν να νιώσουν τη μαγεία του απόκοσμου, ανάμεσα σε ζεστούς ανθρώπους. Το νησί βρίσκεται στο νότιο τμήμα των Κυκλάδων, ανάμεσα στην Ίο και τη Φολέγανδρο. Έχει 300 κατοίκους, που έχουν μάθει να παλεύουν με το χρόνο και τις αντίξοες συνθήκες.

Κατοικημένη από τη Μυκηναϊκή εποχή, οφείλει το όνομά της στο Σίκινο, το γιο του Θόα, μυθικού βασιλιά της Λήμνου. Λεγόταν και Οινόη χάρη στα πολλά της αμπέλια. Σε όλες τις εποχές ακολούθησε την τύχη των Κυκλαδίτικων νησιών και δέχτηκε επανειλημμένα πειρατικές επιδρομές με μεγαλύτερη αυτή του 1774.

Ύστερα από μακρύ ταξίδι φτάσαμε στο λιμανάκι της ¶νω Πρόνοιας ή Αλοπρόνοιας. Ο απάνεμος όρμος φιλοξενεί ψαροκάικα και τα βαρκάκια που ξεκινούν για Φολέγανδρο, αλλά και για τις παραλίες του Αγίου Νικολάου, το Διαλισκάρι και τον Αγιο Ιωάννη. Πολλοί κολυμπούν στην απαλή αμμουδιά του λιμανιού κοντά στα καφέ - ουζερί που σερβίρουν φρέσκο χταπόδι.

Ένας ανηφορικός δρόμος 3,5 χιλιομέτρων ενώνει το λιμάνι με τη Χώρα ή Κάστρο. Από τους δυο συνοικισμούς που συγκροτούν τη Χώρα, ο παλαιότερος είναι το κάστρο που λέγεται και Σίκινος, ενώ το Χωριό είναι δημιούργημα των νεώτερων χρόνων.

Αξίζει να δείτε

Πολλά τα αξιοθέατα για ένα νησί με έκταση 41 τ. χλμ. Στη Χώρα ή Χωριό πρέπει να δείτε:

- Τα Αρχοντικά, που είναι από τα καλύτερα δείγματα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής των Κυκλάδων.

- Την εκκλησία της Παντάνασσας – Τίμιος Σταυρός, στα ανατολικά της πλακόστρωτης πλατείας. Ιδρύθηκε το 1787, έχει ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο τέμπλο εξαιρετικής τέχνης και θαυμάσιες μεταβυζαντινές εικόνες της Κρητικής Σχολής. Σύμφωνα με το θρύλο η θαυματουργή εικόνα έφυγε από την Κρήτη και ταξίδεψε στο Αιγαίο με αναμμένο το καντήλι της ώσπου έφτασε στη Σίκινο.

- Τους τρεις ανεμόμυλους στο ψηλότερο σημείο της χώρας.

- Το Μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής. Χτισμένο στην άκρη βράχου σε εκπληκτική τοποθεσία, δίνει την εντύπωση κάστρου καθώς περιβάλλεται με τείχος. Χρησίμευε σαν καταφύγιο των κατοίκων κατά τις πειρατικές επιδρομές. Το μοναστήρι έπαψε να λειτουργεί ­ επί Όθωνος ­ στα 1834.

- Το Λαογραφικό Μουσείο στεγάζεται σ ένα παλιό ελαιοτριβείο στη Χώρα.

- Σπάνιο μνημείο, σωστό στολίδι η Επισκοπή, 1 χλμ. έξω από τη Χώρα. Εκεί σώζονται τα σημαντικότερα δείγματα αρχαίας κατοίκησης στο νησί. Μονοπάτι που αρχίζει από το σχολείο της Χώρας οδηγεί στην πλαγιά του βουνού, στη ΒΔ πλευρά του νησιού. Εδώ είχαν εγκατασταθεί οι Ίωνες άποικοι και έχτισαν τη Σίκινο. Οι ανασκαφές έφεραν στο φως τα λείψανα ναόσχημου οικοδομήματος που αρχικά θεωρήθηκε ναός του Πυθίου Απόλλωνα, μάλλον όμως πρόκειται για ηρώο που χτίστηκε τον 3ο αι. π.Χ. στην περιοχή του αρχαίου νεκροταφείου. Στον 5ο αι. μ.Χ. μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό και σήμερα είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου.

- Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι αρχαίοι οικισμοί. Στα νότια της Επισκοπής, στην περιοχή της Αγ. Μαρίνας, όπου και το γραφικό εκκλησάκι, σώζονται ερείπια οικοδομημάτων, τμήματα τείχους, μαρμάρινα γλυπτικά κομμάτια και όστρακα αγγείων. Η φύση είναι άγρια, αλλά αξίζει τον κόπο γιατί προσφέρει εξαιρετική θέα.

Ένας δεύτερος οικισμός βρίσκεται στη ΒΑ πλευρά του νησιού, κοντά στο ακρωτήριο Μάλτα, το Παλιόκαστρο. Από εδώ έχετε όμορφη θέα στο πέλαγος και απέναντι αγναντεύετε την Ίο.

- Αξέχαστη θα σας μείνει μια βόλτα με βάρκα στη Μαύρη Σπηλιά, στα βορειοδυτικά, το μεγαλύτερο από τα σπήλαια που υπάρχουν στο νησί.

Τη μεγαλύτερη τουριστική κίνηση στη Σίκινο παρουσιάζει η Αλοπρόνοια η ¶νω Πρόνοια. Απέχει 3 χλμ. από τη Χώρα.

Παραλίες

Πολύ καλό μπάνιο θα κάνετε στην αμμουδιά της Αλοπρόνοιας μπροστά στο λιμάνι. Δεξιά από το λιμάνι υπάρχει μια μικρότερη παραλία με πλατιά βράχια, όπου τα πράγματα είναι πιο ήρεμα.

Νούμερο «1» στο νησί είναι ο ¶η Γιώργης με την παχιά άμμο και τα καταγάλανα νερά. Στον ¶γιο Παντελεήμονα θα φτάσετε με καϊκι.

Μερικές άλλες παραλίες που αξίζει να απολαύσετε είναι η Μάλτα και το Δαλισκάρι, από τα πιο γνωστά μέρη του νησιού. Ο Καρράς, τα Σαντοριναίικα, η Πέτρα και ο ¶ϊ Γιάννης (1,5 ώρα με τα πόδια από την Επισκοπή) είναι μαγευτικές παραλίες που σίγουρα θα σας γοητεύσουν.

Όσοι διαθέτουν σκάφος έχουν περισσότερες επιλογές. Μπορούν να κάνουν το γύρο του νησιού και να διαλέξουν μια ήσυχη γωνιά με πεντακάθαρα νερά στις μικρές ακατοίκητες βραχονησίδες.

(βότσαλα, άμμο, κρυστάλλινα νερά και κάποια αρμυρίκια για σκιά. Τα βράχια που πλαισιώνουν την παραλία είναι ιδανικά για εξερευνήσεις με τη μάσκα!

Διαλισκάρι: Μικρός αμμουδερός κολπίσκος που περιβάλλεται από εντυπωσιακά βράχια. Έχει άγρια ομορφιά, γαλαζοπράσινα διαυγή νερά και 2-3 αρμυρίκια που παρέχουν λίγη σκιά. Διαθέτει κάποιες ομπρέλες και είναι προσβάσιμη με αμάξι.

Μάλτας: Η πιο απομακρυσμένη παραλία του νησιού, προσβάσιμη είτε με καραβάκι που αναχωρεί από την Αλοπρόνοια είτε με τα πόδια (η διαδρομή είναι μεγάλη). Περιβάλλεται από βράχια, έχει βότσαλο, άμμο και υπέροχα κρυστάλλινα νερά, αλλά δεν διαθέτει φυσική σκιά.
ω ¶γιος Παντελεήμων: Παραλία με άγρια ομορφιά, διαθέτει βότσαλα, βραχώδη βυθό και πεντακάθαρα νερά. Μπορείς να φτάσεις ακολουθώντας το μικρό μονοπάτι από την εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα ή να πάρεις καΐκι από το λιμάνι.

Σαντοριναίικα: ¶μμος, βότσαλα, βράχια και υπέροχα τιρκουάζ νερά συνθέτουν το παραδεισένιο σκηνικό. Πρόσβαση είτε από μονοπάτι είτε με το καραβάκι από την Αλοπρόνοια.

¶η Γιάννης: Μικρή, ερημική, βραχώδης παραλία με βότσαλο, διάφανα νερά και χωρίς σκιά. Η πρόσβαση είναι σχετικά δύσκολη, καθώς χρειάζεται πεζοπορία 3-4 χλμ. από την Επισκοπή (περίπου 1,5 ώρα σε δύσβατο μονοπάτι).

Γιορτές - Πανηγύρια

Οι ντόποιοι ανοίγουν εύκολα το σπίτι τους και καλοδέχονται τον ξένο έχοντας πάντα ανεξάντλητη όρεξη για πειράγματα, για γλέντια και για πανηγύρια. Στολισμένη με πέτρινα αρχοντικά, κουκλίστικα σπιτάκια, ξερολιθιές, καμάρες, στενά πλακόστρωτα δρομάκια που πνίγονται στις ανθισμένες μπουκαμβίλιες και ανεμόμυλους στην κορυφή, η Σίκινος θα σας γοητεύσει. Όλα εδώ είναι αυθεντικά.

Πανηγύρια γίνονται το Δεκαπενταύγουστο, της Ζωοδόχου Πηγής, στα Εισόδια της Θεοτόκου 21 Νοεμβρίου και στις 27 Μαρτίου στη γιορτή της Παναγίας της Παντάνασσας με παραδοσιακά γλέντια που συνοδεύονται με κατσίκι στο φούρνο γεμιστό με κουκουνάρι.

Φαγητό - Τοπικά προϊόντα Για ολόφρεσκα ψάρια και άλλα θαλασσινά φημισμένο είναι το «Στέκι του Γαρμπή». Στην «Αλμύρα»,στον ¶η Γιώργη, δοκιμάστε κακαβιά. Υπέροχα είναι και τα μαγειρευτά στις ταβέρνες του νησιού. Καλή κουζίνα έχει το «Ηλιοβασίλεμα». Δοκιμάστε γεμιστό κουνέλι με πατάτες η ρεβίθια στο φούρνο στην «Όστρια» στο λιμάνι , στην «Κληματαριά» σκορδαλιά και αμπελοφάσουλα, σαλάτα με κάπαρη, ντόπια τυριά, ξυνόγαλο και παστέλι. Τα πάντα με αγνά υλικά και ντόπιες συνταγές. Παραδοσιακό καφενείο είναι αυτό του Ζαχαρία ο οποίος σερβίρει «υποβρύχιο» μαζί με τον καφέ! Το φημισμένο από την αρχαιότητα τοπικό κρασί, το ντόπιο ρακόμελο, το μέλι, αλλά και το αρνάκι, τους φαβοκεφτέδες, την πορτοκαλόπιτα, το ξινόγαλο, τη σαλάτα κάπαρη, είναι όλα όσα θα δέσουν τις αναμνήσεις σας με γεύσεις και αρώματα.

Αξίζει φεύγοντας να πάρετε μαζί σας το γλυκόπιοτο σικινιώτικο κρασί, θυμαρίσιο μέλι, ελιές και παρθένο λάδι.

Ταξιδέψτε στη Σίκινο και «η μικρή κυρία των Κυκλάδων» θα σας κερδίσει με τις φυσικές ομορφιές και τους ανθρώπους της που έχουν κρατήσει αναλλοίωτο το παραδοσιακό κυκλαδίτικο χρώμα. Δεν είναι τυχαίο που τη Σίκινο ύμνησε μέσα από την ποίησή του ο Οδυσσέας Ελύτης.