Τα Σφακιά είναι ένας τόπος άγριος κι απειλητικός. Μα συνάμα όμορφος και γοητευτικός. Είναι ένας τόπος πραγματικά ξεχασμένος από τον χρόνο. Κι όχι μόνο στην όψη της αγριεμένης φύσης και των παλιών μα καλοδιατηρημένων οικισμών, αλλά κυρίως στην νοοτροπία των ανθρώπων. Οι Σφακιανοί παραμένουν αυθεντικοί λεβέντες Κρητικοί, όπως συνηθίζουμε να λέμε και πάντα ετοιμοπόλεμοι… Τα Σφακιά λοιπόν, είναι κτισμένα στις νότιες και ανατολικές πλαγιές των Λευκών Ορέων, σε απόσταση 75 χιλιομέτρων από τα Χανιά. Τα εδάφη εκεί είναι άγονα, τα τοπία άγρια με όψη σκληρή που ξυπνά τον φόβο. Όταν αντικρίζει κανείς τις επιβλητικές Σφακιανές Μαδάρες όπως ονομάζουν τα Λευκά Όροι οι ντόπιοι, μαγεύετε από το μεγαλείο της φύσης. Αυτή η αγριότητα του τόπου και φυσικά η θάλασσα συνέβαλαν στην ιστορία των Σφακιών. Ήταν οι μόνοι Κρητικοί που ασχολήθηκαν με τις θαλάσσιες μεταφορές και το εμπόριο την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Χάρη στη γεωγραφική θέση της περιοχής και κυρίως στην γενναιότητα που διακατείχε ανέκαθεν τους Σφακιανούς, παρόλο και έγιναν κέντρο επαναστάσεων και αιματηρών συγκρούσεων, έμειναν αδούλωτοι. Τα Σφακιά είναι η μοναδική περιοχή που δεν τόλμησε να πατήσει Τούρκος. Χαρακτηριστικό στοιχείο του πλούτου των Σφακιανών είναι τα όμορφα πέτρινα μονώροφα και διώροφα σπίτια, τα οποία αριθμούν 3-4 εκατονταετηρίδες ζωής, και έχουν κλειστές αυλές και μικρά παράθυρα. Οι Σφακιανοί έχουν μια ιδιαίτερη κουλτούρα Είναι προσκολλημένοι στα πατροπαράδοτα ήθη κι έθιμα, κι αρνούνται να ακολουθήσουν την «εξέλιξη του πολιτισμού». Είναι περήφανοι άνθρωποι και κουβαλάνε ακόμη πολλές δεισιδαιμονίες. Δεν είναι τυχαίο ότι στην περιοχή τους άνθισε περισσότερο από οποιαδήποτε αλλού η «βεντέτα», δηλαδή η αυτοδικία και η αντεκδίκηση. Ακόμη και σήμερα υπάρχει η βεντέτα σε μικρότερο βέβαια βαθμό. Κατά την παραμονή σας στα Σφακιά αξίζει να επισκεφθείτε το φρούριο του 15ου - 16ου αιώνα, το οποίο λεγόταν Sfacia ή Sfachia και από αυτό λέγετε ότι πήρε το όνομά της η περιοχή. Επίσης, αξίζει να προσκυνήσετε στο μοναστήρι της Παναγιάς Θυμιανής, γνωστό από τις λαϊκές συνελεύσεις που γίνονταν εκεί την εποχή της Τουρκοκρατίας. Τέλος, αξίζει να δείτε τη σπηλιά του Δασκαλογιάννη, όπου λειτουργούσε το νομισματοκοπείο στα χρόνια της Επανάστασης, η οποία όμως προσεγγίζεται μόνο με καΐκι.