Η ιστορία της Μαγνησίας χάνεται στα βάθη των αιώνων. Οι μυθολογικές αφηγήσεις συναντιόνται με τα ιστορικά γεγονότα και ενώνουν τα κομμάτια του παζλ δημιουργώντας εικόνες του χθες και του σήμερα ενός ξεχωριστού τόπου.

Η γη των Κενταύρων
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία το βουνό του Πηλίου ήταν η κατοικία των μυθικών Κενταύρων. Οι Κένταυροι είχαν μισό ανθρώπινο κορμί και μισό σώμα αλόγου. Ο πρώτος Κένταυρος γεννήθηκε από το ζευγάρωμα του Ιξίων, βασιλιά των Λαπίθων της Θεσσαλίας, με μια Νεφέλη (σύννεφο) που είχε την μορφή της Ήρας.
Ο διασημότερος Κένταυρος ήταν ο Χείρωνας, ο οποίος ήταν ο σοφός της φυλής και θεράπευε τα ζώα με τα βότανα του βουνού. Υπήρξε δάσκαλος θεών και θνητών στις πολεμικές τέχνες, στο κυνήγι και στη μουσική. Κοντά του μεγάλωσε ο Ασκπληπιός, ο θεός της ιατρικής, ο Αχιλλέας, ο Ιάσονας και οι Διόσκουροι Κάστωρ και Πολυδεύκης.

Η Αργοναυτική εκστρατεία
Ο Βόλος ή η αρχαία Ιωλκός είναι το μέρος από το οποίο ξεκίνησε ο Ιάσονας με τους Αργοναύτες, το μακρινό ταξίδι για να βρουν το χρυσόμαλλο δέρας, στην Κολχίδα του Εύξεινου Πόντου. Όταν επέστρεψαν στην Ιωλκό, νικητές, παρέδωσαν το χρυσόμαλλο δέρας στον βασιλιά Πελία και αφιέρωσαν την Αργώ στο ναό του Ποσειδώνα στην Κόρινθο.

Τα αρχαία χρόνια
Σαν πρώτοι κάτοικοι της περιοχής της μαγνησίας αναφέρονται οι Λέλεγες, οι Αίμονες, οι Πελασγοί και οι Ίωνες. Από τους πρώτους άποικους όμως, στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας υπήρξαν οι Δαναοί και οι Λαπίθες.
Την 2η χιλιετία π. Χ. έφτασαν στην περιοχή οι Μαγνήτες και οι Θεσσαλοί. Από τα ευρήματα εκείνης της περιόδου φαίνεται ότι οι κάτοικοι αυτοί ήταν γεωργοί.
Οι νεολιθικοί οικισμοί που βρίσκονται στο Σέσκλο και στο Διμήνι είναι από τους παλαιότερους της Ελλάδας, χρονολογούνται από το 5000 π.Χ.
Το 2500 – 1200 π. Χ. ιδρύθηκε στο μυχό του Παγασητικού κόλπου η πόλη Ιωλκός, η οποία εξελίχθηκε σε σημαντικό λιμάνι της εποχής. Νοτιοδυτικά της Ιωλκού, αναπτύχθηκε άλλη μια πόλη η Άλος, η οποία βρίσκεται κοντά στο σημερινό Αλμυρό.
Το 293 π.Χ. ιδρύθηκε η πόλη Δημητριάδα, από τον βασιλιά Δημήτριο. Η πόλη αυτή άκμασε τους μετακλασικούς χρόνους. Στα χρόνια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας η Δημητριάδα αποτέλεσε επαρχίας της Ρώμης.

Βυζάντιο και Φραγκοκρατία
Τα χρόνια του Βυζαντίου ολόκληρη η περιοχή της Θεσσαλίας γνώρισε πολλές επιδρομές και λεηλασίες από βόρειους κυρίως λαούς, που κατηφόρισαν από την Μακεδονία ή την Ήπειρο. Το 540 μ.Χ. ο Αυτοκράτορας Ιουστινιανός, μετά από μια επιδρομή των Ούννων στη Δημητριάδα, αποφάσισε να οχυρώσει τις πόλεις της Θεσσαλίας. Τότε κτίστηκε και το Βυζαντινό κάστρο του Γόλου.
Το 1204, μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης, η Θεσσαλία παραχωρήθηκε στον Βονιφάτιο τον Μομφερατικό της Σαβοΐας. Το 1222, μετά το θάνατο του Βονιφάτιου, ο δεσπότης της Ηπείρου Θεόδωρος, πήρε την περιοχή αυτή από τους Λατίνους. Την περίοδο αυτή άνθιζε το εμπόριο, κυρίως στην περιοχή του Αλμυρού.
Το 1393, η Θεσσαλία γνωρίζει για πρώτη φορά την Τουρκική κυριαρχία. Ο βυζαντινός αυτοκράτορας Μανουήλ ξαναπήρε την περιοχή για λίγα χρόνια. Το 1423 η Θεσσαλία περνάει και πάλι στα χέρια των Τούρκων.
Το 1668, τα χωριά του Πηλίου απέκτησαν κάποια αυτονομία από το Σουλτάνο Μεχμετ τον Δ’. Τότε αναπτύχθηκε η καλλιέργεια της γης, η βιοτεχνία και το εμπόριο. Τον 18ο αιώνα παρατηρείται στην περιοχή μια σπουδαία οικονομική και πολιτιστική δραστηριότητα που είχε σαν αποτέλεσμα και την οικοδομική ανάπτυξη της περιοχής.

Τα νεότερα χρόνια
Ένας από τους πρωτεργάτες της Ελληνικής επανάστασης, ήταν και ο ιερωμένος Άνθιμος Γαζής, ο οποίος κατάγονταν από τις Μηλιές. Πρωτοστάτησε στο ξεσηκωμό των κατοίκων του Πηλίου, η επανάσταση στην περιοχή όμως δεν είχε απήχηση γιατί οι κοτζαμπάσηδες, που είχαν προσωπικά οφέλη από την τούρκικη κατοχή, προέβαλαν αντίσταση.
Μετά το τέλος της επανάστασης το λιμάνι του Βόλου έγινε το κυριότερο σημείο επικοινωνίας ανάμεσα στην ελεύθερη και στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα.
Το 1881 η Θεσσαλία ενώθηκε με την Ελλάδα.